Hüzzam bir şarkıdır çalan eski radyomda,serin bir sonbahar günü,hafif rüzgarla serpilen damlalar,camıma vuran.ne kadar hüzünlüyüm kimbilir,damlalar denize dökülür yüreğimden,gözümden dökülenler deryadan damlalardı,kimbilir…
Eskimeyen şarkılarda eskiyendim her duyuşumda adını.her ses yüreğime dokunan mızrabın iniltisi,hayalimdeki gülüşün ızdırabım.ızdırabım gülüşünü unuturum diye korkmamdan aslında.
Hayali yeter sevgili,rüyası yeter güzel.korkum ızdırab değil elbet.ya uyanırsam güneşi görmeden karanlığa,ya da çıkarsam aydınlığa hayalini gömerek güneşe.
Korkmakta haksız olduğumu söyleyemez hiç kimse.söyleyemez evet,camıma vuran damlalar ve canıma vuran bakışlar var sadece,bir resim eski ahşap duvarımda.
Hiç kimse söyleyemez seni ve ne varsa sana dair.bir hüzzam şarkıdır yangınlarım ve ben yine seni söylüyorum.kimse duymuyor evet,yalnızlık senin adın.mekanın adı yok.ve ben mekansızım,sense yalnızlığım…