Ertan UZUN

Bir elif yaz(g)ısı Hayat bir nefesle başladı, bir sesle,bir elif miktarı durdu zaman,zamansız düşen yapraklar gibi hayat belki,zamanından habersiz.bir elif miktarında  üç vakte kadar değil,üç eliflik bir vaktin vakitsiz sevgilisiydin.yazısı kaldı elifin birde yazgısı vaktin.bir elif miktarı hayat;başlarken ve biterken.arada üç vakit üç alem üç miktarı elifin. toplandı elifte vakitler.yazgısı değişmez sevdanın,yazısı değişmez.hep bir yazılışı vardır elifin.bir yazgısı. halden hale geçiş değil,hale varıştır her başlangıç elifte.bir nefes ve bir ses.ELİF;hecem.ELİF,alfabemin sesi.

gecenin karanlığına inat gülüşlerin vardı aydınlatan.

şemsiyemi elimden aldın, lakin sana ıslanmak güzeldi.

bazıları adını söyleyince susuyor, bense adını her söylediğimde daha çok susuyorum.

ey dost, perdeyi aralayıp aynı yıldıza göz kırpar mıyız bir gece yarısı.

en güzelime en güzel hediyem ayna olacak tabi ki. bakınca çatlamasından korkuyorum, o yüzden yüzüne tutuyorum,ışığı güneşe yansıyor sabahları.

ben bu aşkın kitabını yazacağım ve sen her gün yeni çıkanlar rafının önünde duracaksın. bekletip gitmediğin aşkı yeniden okumak için. belki de ben onu hiç bastırmayacağım. bakalım raf ömrün ne kadar. aşkına ömür değer oysa kitabının, yazdırdığın.

benim aşklarım dünyaya büyük geliyor, yoksa dönmezdi sürekli içinde.

korkum; o zarfa uzanırken kokundu. zarfa sinmiş olan ve inceden içime işleyen.yine korktuğum başıma geldi. lakin korkumdan değil, kokundan düşmüşüm, uyandığımdın.

gözlerine yabancı resimler düşmesin ışığının gölgesinde.

aynı yaraların, farklı kanayanlarıyız.

göz yaşlanınca damlalar düşer tomurcuk gibi. yüreğin yaşlanmasıdır gözyaşı.

yazmamayı becerebiliyorum seni, ama sevmemeyi beceremedim.

bana aşkı sormayın, az yazarım çok gelir.

hayat yazdıklarınla değil, yaptıklarınla yargılar seni.

söylenen sözlerin soğukluğu yetmez yüreğimin sıcaklarına. çünkü biz sözlerini değil gözlerini sevdik.

her şey çok açık aslında,bir adımı yazmadım, sevgiliye hürmetten. adının yanına yazacağım adımı.

sen hep duamdın, amin diyemediğin.

hazanda açan gülleri sevdim. senli günleri düşleyip.

aşk başka bir haldir mevsimi olmayan. halden anlayana...

küçüğü olmayan tek şeydir YALAN.

bazen yazamıyorum.okursun, sonra ben olursun diye.

dünya aşkımı anlayamayacak, bu yüzden ahiretim için sevmeliyim seni.

ve gece göz kapaklarının indiği andı, seher aralanmaya başladığı an.

sana baktıkça şairliğimden utanıyorum, yazamıyorum seni.

yârin, senden başka yareni olamaz.

güneşle ay arasında bir cemaldi tutulduğum. sanırım vakit seherdi.

KISMET Ne sihirli kelimedir kısmet, kavuşmayı kavuşamamayı, istemeyi istememeyi ifade eder aynı anda, kırmadan geri çevirmek bazen, bazen de ümitle beklemektir. Tatlı gelir insana kısmet deyip mahcup bir söylemle beklentiye girmek kaderin tecellesinden bir adım öncenin yazısıdır gerçekleşek çoğu zaman.kimi zamanda hasrete dönüşen özlemin ifadesi olur içini yakan.Kısmetin hasretin olur bazen,şimdi bir tatlı kısmet yazısı yazıyorum henüz tarifi olmayan.Kısmet ne güzel hasret,hasretim kısmet...nasibim beklemek.

gözüne yaş olayım, düşürme sakın.